Deelnemer Stephanie: “Ik kom altijd vol energie van dansles!”

Het was een mooi moment voor Stephanie in april 2025. Na 1 seizoen dansles haalde ze al het diploma in de ‘goud ster’-klasse. “Ik vind het zo bijzonder dat ik van het Volwassenenfonds de kans heb gekregen om dit te doen!” In het nieuwe seizoen slaat ze opnieuw een dansklasse over en gaat ze voor succes in de topklasse 2. 

Het is voor Stephanie al langere tijd lastig om rond te komen. Om medische redenen kan ze niet fulltime werken. “Ik heb een geweldige werkgever die mijn talenten ziet en me een kans heeft gegeven. Mijn werk geeft me ook structuur, dat is belangrijk. Maar soms val ik door mijn omstandigheden wel net buiten regelingen, waardoor het steeds lastiger wordt. Vroeger toen ik alleen voor mezelf moest zorgen vond ik het vanzelfsprekender dat het toch goed zou komen. Nu heb ik twee kinderen, die verantwoordelijkheid weegt zwaar.”      

Afleiding nodig

Stephanie wist dat ze haar kinderen via het Jeugdfonds Sport & Cultuur kon laten sporten, maar in die tijd was er nog geen Volwassenenfonds.  “Ik had er wel verdriet van dat ik dat soort dingen niet kon betalen.” Afgelopen jaar werd het verlangen om iets te gaan doen weer sterker. Haar moeder werd ziek, waardoor er naast werk en gezin ook mantelzorg bij kwam.  “Ik heb het samen met mijn broers en zussen met veel liefde gedaan, maar het was wel een zware tijd. Ik merkte dat ik snakte naar afleiding van alles wat er speelde in mijn leven. En ik vond voor het eerst in mijn leven dat ik het misschien ook wel verdiende.” 

Leven leuker maken

Van verschillende kanten hoorde ze dat er nu een Volwassenenfonds is. Ze deed via haar coach een aanvraag. “Dat is best lastig, je moet het zelfvertrouwen vinden om om hulp te vragen. Maar ik wil niet bij de pakken neer gaan zitten. Ik vecht altijd al voor mijn kinderen, maar nu ook voor mezelf. Ik weet dat ik me vroeger beter heb gevoeld en ik ga op zoek naar manieren om me weer zo te voelen. Het is wel grappig, ik heb Indische en Friese roots. Dus dan denkt mijn Indische kant: zou je dat nou wel doen, en mijn nuchtere Friese kant zegt: gewoon eropaf!”

Ritmegevoel

Dat bracht haar bij een dansschool die ze kende en vertrouwde. “Ik dacht: ik vind daar wel een danspartner, en dat was ook zo. Ik heb altijd ritmegevoel gehad, muziek is mijn passie, ik ben dj en heb vroeger ook gedanst. En ik pikte het meteen weer op. Na een proefles werd ik in de zilver-groep geplaatst, maar na vier weken zei mijn danspartner al: we kunnen de rest van het jaar gewoon rondjes dansen, maar we kunnen ook kijken of je alsnog naar goud kunt overstappen. En dat is gelukt!”

Uitgedaagd

Waar ze kan, danst ze. “Als ik aanstekelijke muziek hoor, doe ik gewoon mijn figuren in mijn eentje. Daar krijg ik ook grappige en positieve reacties op. Door het dansen word ik uitgedaagd op een stuk van mij dat nooit eerder aangeraakt is. Het is zo leuk dat je gezien wordt, en kunt blijven leren! Ik kom er altijd met energie vandaan. Terwijl ik echt wel eens met tegenzin ga, gewoon omdat je je moet haasten en het niet past in je dag. Maar na afloop denk ik altijd: dát was leuk! Ik weet inmiddels dat ik mezelf dankbaar ben als ik moeilijke dingen tóch doe. Van financiële hulp vragen tot toch elke keer weer die dansschool binnen stappen.”

Zoek je blije gevoel

En dat is ook wat ze anderen in vergelijkbare situaties wil meegeven. “Niet nadenken maar gewoon doen! Niet invullen wat die ander van je zou vinden. Durf te vragen, ga op zoek naar jezelf en je blije gevoel. De eerste keer kost het wat tijd tot je in het systeem staat, maar daarna gaat het vanzelf. Heb de moed om het leven leuker te maken voor jezelf!”